Dotychczas przeprowadzone badania kliniczne oceniające możliwości prewencji cukrzycy typu 2 skupiały się na wpływie diety, aktywności fizycznej, redukcji masy ciała na zmniejszenie ryzyka zachorowania na cukrzycę. Tymczasem okazuje się, że siedzący tryb życia, czyli czas poświęcony na zajęcia o małym wydatku energetycznym, takie jak np. oglądanie telewizji, siedzenie przy komputerze, czy w pracy, ma również wpływ na wzrost ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2, niezależnie od poziomu aktywności fizycznej.
Do takich wniosków doszli badacze oceniający populację uczestników badania DPP (Diabetes Prevention Program). W badaniu tym w latach 1996–1999 brały udział 3234 osoby o dużym ryzyku rozwoju cukrzycy. Głównym celem badania była ocena wpływu zmian stylu życia (redukcja masy ciała o 7% oraz prowadzenie umiarkowanej aktywności fizycznej przynajmniej 150 min w tygodniu) lub stosowania metforminy na opóźnienie rozwoju cukrzycy typu 2. W trakcie badania uczestnicy otrzymywali informację o ograniczaniu czasu spędzonego w pozycji siedzącej, np. oglądanie telewizji. W efekcie w grupie, która była mobilizowana do zmiany stylu życia, uzyskano największe zmniejszenie czasu spędzonego na oglądaniu telewizji. I właśnie w tej grupie uzyskano największą redukcję ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 (o 58% w porównaniu z placebo).
Tabela 1. Zmiana czasu poświęconego na oglądanie telewizji w badaniu DPP w stosunku do początku badania (w minutach/dzień) | ||
---|---|---|
Badana grupa (ramię badania DPP) | Pierwszy rok badania DPP | Cały okres obserwacji (średnia 3,2 roku) |
placebo | -7 (-13; -2) | -8 (-12; -3) |
metformina | -3 (-8; 2) | -3 (-7; 1) |
zmiana stylu życia | -22 (-28;- 17) | -22 (-26; -17) |
Uzyskanie danych o czasie spędzonym na oglądaniu telewizji w badaniu DPP i obecnie trwającym DPPOS (Diabetes Prevention Program Outcomes Study) pozwoliło na obliczenie ryzyka rozwoju cukrzycy typu 2 u osób siedzących przed telewizorem. Ryzyko to zwiększa się o 3,4% na każdą godzinę oglądania telewizji, po uwzględnieniu wpływu wieku, płci, stosowanego leczenia i aktywności fizycznej. Podobne ryzyko zachorowania na cukrzycę daje połączenie czasu spędzonego na siedzeniu w pracy i przed telewizorem.
Wnioski, jakie badacze wysnuwają z analizy, to zalecenie połączenia większej ilości czasu spędzonego na aktywności fizycznej z jednoczesnym ograniczeniem czasu spędzonego przed telewizorem i w pracy w pozycji siedzącej.